Waitomo

Leniwy poranek, bez pośpiechu, pakowanie, śniadanie, etc. Dopiero o 12 mam transport do National Park, gdzie mam wsiąść do autokaru jadącego w kierunku Auckland. Po śniadaniu idę jeszcze do lokalnego centrum informacji turystycznej iSite – jest tam autentycznie ciekawa wystawa, łącznie z multimediami nt. wulkanów, ich funkcjonowania, wpływu na środowisko ,etc. Poza tym, jak wszędzie sklepik z pamiątkami, mapy, książki … O 12 wsiadam do busika, a o 13 przesiadam się do autokaru. Trochę żałuję, bo gdybym miał jeszcze jeden dzień w zapasie to pewnie powalczyłbym z wejściem na Ruapehu. Ale wybrałem zobaczenie innego rodzaju atrakcji – jaskiń w Waitomo. Dlatego muszę się dziś tam dostać, a to wymaga przejazdu do miasteczka Otorohanga, skąd lokalnym transportem dostanę się w pobliże jaskiń.
Podróż do Otorohanga ma trwać ok. 4,5 godzin co wykorzystuję na buszowanie w internecie (jadę ponownie autokarem linii Newmans – free WiFi na pokładzie), zbieranie informacji i organizację najbliższych dni. Między innymi zamawiam transport z Otorohanga do Waitomo. W ogóle trzeba powiedzieć, że rezerwowanie wszelakich usług przez internet działa w NZ perfekcyjnie – wszystko było w moim przypadku punktualnie, dostawałem usługę dokładnie taką jak zamówiłem, płatności chodziły bez zarzutu. Oczywiście warunkiem jest dostęp do internetu, ale jak już jest to wcale nie chodzi „na korbę” 
Do Otorohanga docieramy punktualnie – przy okazji mogę polecić podróżowanie po NZ liniami autobusowymi i lokalnymi busikami. Są wszędzie, na niektórych odcinkach kilka linii a jak jeździłem linią Tracknet to kierowcy zaskakiwali dbałością nawet o spóźnialskich, sprawiali wrażenie jakby im bardzo zależało żeby wszyscy wsiedli na pokład i dotarli do celu. Sama Otorohanga jest znana zarówno z hodowli owoców Kiwi jak i z ogrodów lub rezerwatów, gdzie można zobaczyć żywe ptaki Kiwi. Pierwsze zobaczyłem, drugich niestety nie zdołałem odwiedzić. Poza tym Otorohanga miała ciekawy epizod z niejakim Al Fayedem (ten od Diany), prezentujący solidarność mieszkańców tego miasteczka – szczegóły zainteresowani znajdą w Wikipedii. Z Otorohangi zabiera mnie do Waitomo osobowym kombi prywatny przewoźnik. Po drodze snuje różne ciekawe opowieści, prawdziwy gawędziarz. A jak traci wątek albo zbiera myśli to co chwila powtarza „Don’t worry, be happy”. Taki, widać, urodzony optymista 
W Waitomo nocleg spędzę w prywatnej kwaterze zarezerwowanej w czasie podróży atokarem – dostaję ustronny pokoik i zaproszenie na śniadanie następnego dnia. W pokoiku pełna biblioteczka książek – bardzo ciekawy zbiór, widać, że gospodarze interesują się turystyką, górami, wspinaczką. Trafiłem więc w odpowiednie miejsce. Potwierdzam telefonicznie rezerwację jutrzejszego zwiedzania jaskiń i przed zmrokiem idę jeszcze na spacer po Waitomo. Wiele do zwiedzania nie ma, o wiosce Waitomo szeroki światek nic nie słyszał do pewnego momentu. Dopiero odkrycie tego co pod Waitomo – systemu jaskiń w oligoceńskim wapieniu, w których żyją tutejsze świetliki zwane „glowworms” – spowodowało, że Waitomo znalazło się nagle na wszystkich mapach z atrakcjami turystycznymi NZ. Dziś odwiedza to miejsce kilkaset tysięcy turystów rocznie. Jest więc baza noclegowa, kilka jadłodajni – ale bez szaleństw, ogromnego wyboru tu nie ma. No i w okolicy funkcjonuje co najmniej kilka konkurencyjnych firm wyspecjalizowanych w wycieczkach po jaskiniach. Miasteczko pozostaje spokojne i raczej ciche – a przynajmniej ja na takie trafiłem. Wieczór spędzam na lekturze książek z „mojej” biblioteczki a potem spać.

Komentarze (1)